Mineler
sağ arkada, mine Bu benim çocukluk arkadaşım Mine. İki buçuk yaşımda gece evden çıkıp hemen bitişiğimizdeki evlerinin önünde, minik ellerimle dış kapıya vurarak ismiyle çağırdığım Mine. İlkokulun sonunda gerçekleşen taşınmamızdan dolayı Mine'yle görüşmelerimiz sekteye uğrasa da ortaokulun sonlarına kadar görüştük. Ben taşınmadan önce de onun alt ve üst sokaklarda başka arkadaşları vardı. Benim yoktu. O zamanlardan belliymiş neredeyse, yaşam boyu kaç arkadaş edinebileceğim. Bunu ne dram ne de övgü için söylemiş olamam bu sadece yaşamımın salt gerçeği. Minenin çok arkadaşı vardı, o giderdi, gelirdi, ben beklerdim. Sonra biraz daha büyüyüp lise çağına gelince yolumuz biraz farklı yönlere kaydı. O hızlı ve çevik ilk gençlik yıllarının ardından sakince sağa yanaştı ve temkinli adımlarla sağdan yürümeye devam etti. Ben hiç hızlı ve çevik olmadım ilk gençlik yıllarımda. Bir kez aşık oldum ama yalan yok. Hem de ne. Sonra lise bitti. Biterken ben de pek dikkatli gitmiyordum demek, sağdan gi...