Başka zamanın gezgini

-

 



Uzun boylu, atletik yapılı bir genç kız artık. 14 yaşında. Küf kokan rutubetli bir odada ağır ağır, gürültüsüz, bir dünya kuruyor kendine. Dünyanın sırıtkan çağırışlarından ve lüksünden uzak. Hırıltılı nefesini dinliyorum. Hiç şikâyet etmiyor. Dar bir alanda esasen pek göze gelmeyecek ufak keyifleri var. Bulaşıkları kaldırması isteniyor, kaldırıyor. Sonra usulca kitabının yeni bölümü yayınlanmış mı diye bakıyor. Şikâyetsiz.

Size basit bir hikâye anlatıyorum. Bu çocuk karanlık odalarda oturuyor ve bir fincan kahveyi güzelleştireceğini düşündüğü sütü köpürterek mutlu oluyor diyorum. Odalarda kımıldayan her şeye yabancı. Sayfaları hızlı hızlı çeviriyor; biri bitiyor öbürüne geçiyor. Sütü köpürtüyor. Gülümsüyor.

Evde her zaman kahve bulunmuyor. Marketten lanet bir üçü birarada getirildiğinde seviniyor. Alt tarafı mide bulandırıcı bir kahve. Kahve bile değil, lanet bir üçü birarada. Buna hiç takılmıyorum; bir kahvede bulduğu neşe inanılmaz.

Hayatımın diyeceğim, yine lafı kendime getireceğim. Aydınlanan anları, bir çocuğun bana kendisini gösterdiği anlar: ‘Bak, buradayım ve nelerim var benim.’, ‘Bak, ben neyim.’ Bu rüzgârın etkisiyle, bir dala salıncak kurup oradaki varlığını unutmuş, kurumuş bir örümcek gibi sallanıyorum. Biraz eşeleyerek bulduğum bir huzur biçimi.

O gözlere iyice bakıyorum. O ürkek fakat cesaret göstermeye kararlı gözlere. Penceresini minicik aralıyor. İzin verdiği ölçüde tülünü titreyerek sıyırdığım mücevherlerine bakıyorum. Tamamen içeri almıyor beni; almasın beni oraya. Dokunur bozarım. Bir şey söyler can sıkarım, sıkmayayım. Belli belirsiz bir anlığına araladığı pencereyi kapatıyor. Gülüşüyoruz.

Günler günleri kovalıyor. Günlerce oturuyor bizim kız. Pek çok yaşıtı gibi coşkulu bir hayatı yok. Bilemezsin diyorum içimden. Sen sadece bir anlığına bir tülün ardını gördün.

Yeni kıyafetler, yeni telefon, yeni yatak, yeni masa, yeni makyaj malzemeleri, (yani makyaj da ne) stickerlar, yeni ayakkabılar. Yeni bir şeyi yok. Karanlık odalar arasında bir odası da yok. Sanki bir kuş. Karanlık odalarda yemliyor; önüne ne konulursa ona razı. Sonra da uçup gidiyor. Uzaklara. Gözlerinde işte o uzakların neşesi. Sıcaktan kızışmış asfaltın üzerine damlayan bir damla su gibi. Buharını gördüm onun ben işte galiba. Taşıyor gittiği yerlerden, karanlık odalara, damla damla neşesini…

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Annemin bacakları

-
Resim
Lavı sönmüş kibrit çöpleri gibi annemin bacakları bir anneler gününün en iştahlı yerinde laçka iki reklam arası önümde sallanıyor Kokuşmuş bir parçası gibi kenara atılmışsam da ona hergün hediye ona kendimi verdim Yüzüm buruşmuş bir gazete kağıdı, olsun ağzımda iki balon, kulaklarımdan iyi kurdele mi var İçeride bir üçüncü sayfa haberi birlikte balon yutan iki kişiden bahsediyor biri birinin bir şeyiymiş güya birlikte balon mu yutmuşlar ne olacak iş mi bu şimdi mutlu bir anneler günü, mutlu noeller,  mutlu çocuk bayramları, iyileştirici mecigler Biraz bekleyiverselermiş eğer onlara da bir su ısıtıcısı bir teflon tencere bahşedebilirmiş hayat Heyhat,  kader
Devamı

Bu Yaşta Hala Saklanarak Sigara İçiyorum

-
Resim
  “Adım Samia. 29,5 yaşındayım ve hala evlenmedim. Ve üzgünken başımı annem gibi duvarlara çarpmadım. Terasa çıkar ve denize bakarım. Annem terasa çıkmamı yasaklıyor. Komşular ne der sonra? Bu yüzden çamaşır yıkamayı seviyorum. Bu şekilde çamaşırları asıyorum. Komşular bir şey demiyor. Annem mutlu, ben de. Denizle ilgili düşler kuruyorum. Bazen midesi hala canlı balıklarla dolu olan dev bir martı görüyorum ve erkek kardeşimi… Teknelerde çalışan ve gözleri ufku tarayan pek çok diğer genci düşünüyorum. Terasımdan diğer teraslara bakıyorum ve iplere asılan çamaşırları görüyorum. Su geri geldi. Her su kesintisi sona erdiğinde o kadar mutlu oluruz ki! Ve o kadar çok su kesintisi oluyor ki… Sadece suyumuz eksik değil; kahvemiz, yağımız, şekerimiz, patatesimiz, sevgimiz eksik. Hepsinden de öte sevgi eksik.”   Bu Yaşta Hala Saklanarak Sigara İçiyorum ( À mon âge je me cache encore pour fumer ), Rayhana Obermeyer tarafından yönetilen 2016 Fransız-Yunan-Cezayir ortak yapımı bir drama...
Devamı

Köken aile ve başka şeyler (yalnızca iki kişiye)

-
Resim
  Ailelerimiz gerizekalılar olduğumuzu düşünüyor. Mutlaka bir alışverişte fazla para ödediğimizi, pazardaki meyvenin iyisini seçemediğimizi, bir tartışma esnasında haklıyken kısık sesliler olduğumuzu, yanlış eş seçimi yaptığımızı, yedek parçalardan anlamadığımızı, hep aldatılmaktan onların 'destek' leriyle falan kurtulduğumuzu. Kim bilir habersiz ne çok aldatıldığımızı, aptalca hala bunu farketmediğimizi. İyi yaşam için 'hakkımız' olanı, hayattan  söke söke koparıp alamayan korkaklar olduğumuzu düşünüyor.  Göz göre göre tarafımızdan aldatılıyorlar. Gündelikler ve çepeçevre bizi kuşatan sığlığın hemen yanı başında kendi halatlarımızla görünmez bir salıncak kurmuşuz. Bir başka göğe doğru tırmanıp, bir başka yere doğru geriye uzanan ayaklarımız çamura ve rüzgara değen bir esenlik içinde. Kimse bizi tanımıyor burada. Kendi gündelik hazlarımızın sıkıcı döngüsünde sonsuz kere can sıkıntısına düşüp sonsuz kere iyileşiyor, gülüyor ve bir takım çıkarımlarda bulunuyoruz. Kahveyi ...
Devamı