Gerard'la kısa bir zaman

-

 

-Milyanlarca benzerim olduğu söyleniyor. Peki bu küçücük dünyada benzerlerim nerede? Beni en çorak toprakların açlıktan büzüşmüş bir solucanı olarak bu yabanıl dikenlerin arasına atıp sonra benzerlerimden mi bahsediyorsun?


Böylece, meçhul birine hitap ederek sürdürüyor iç konuşmasını yorgun Gerard.

-Kimse parasızlıktan söz etmek istemiyor ancak para, benzerlerini bulman için gerekli bir uçan halıya benziyor. “içine dön, içine dön, içine dön,” ötüp duruyor fikirsiz bir guguk kuşu duvardaki saatte… Bir sonraki saat başı “huzur içinde, huzur içinde, huzur içinde,” Duvarda asılı guguklu saat bile beni sorumlu tutuyor ha! Pes doğrusu.

-Bir bahçe var, içinde gezinmek yasak. Ağaçlara dokunmak ve taşların yerini değiştirmek yasak. Bir bostan korkuluğu ya da fasulye çalısı gibi davranacak mısın? İşte o olur. Onu da kim ister? Hele bir solucan için en iyisi gölgeliktir, serinliktir, gizlenecek taş altlarının varlığıdır. Ve birkaç iyi arkadaş. Besin kadar gerekli. 
-
Gerard başa döndü. Olduğu yerde sayıyor. 34.sokaktan köşeyi dönerken bir evsize rastladığını hatırladı. Çöp kenarına bırakılan büyük mavi torbaların hizasına çömelmiş, şikayet etmeyen bir insan yüzüyle karıştırıyor ve hala işe yarar görünen eşyaları ayırt ediyordu.
 
-yalnız bir adam ve mavi büyük poşetlerden seçilip çıkarılan bir iki eşyası. Uçan halısı veya şevkle göğü kucaklayan kanatları yok ama kalabalık ve can sıkıcı bir çevresi de yok. Tanınmıyor. Borçlu değil. Kimse ona “mutsuz yüzünü sevmiyorum” demiyor, “niye böylesin sen” demiyor. Kimse sorumlu tutup sonra öfkelenmiyor. “Tost makinemin yerini seçme özgürlüğüm dahi yok” diye şikayetlenebileceği bir evden bile azade.
-
Gerard içinden konuşuyor hala. Kimse duymuyor varsayımlarını ancak yine de, rastgele savrulan cümlelerine bir çerçeve belirleme gerekliliğini hissettiren bir uyanıklığa tutuldu. Kendisinde olmayan şeylerin sahibi olarak gördüğü adam, hakkında hiçbir şey bilmediği bir adam aynı zamanda. İç konuşmanın gidişatı için yeterince açık bir ayrıntı. İzlediği bir an üzerinden o yabancı ile ilgili hiçbir şey bilemeyecek.

-O da biraz parası olsun isterdi belki. Çöplerden uzaklaşmak ve benzerlerini bulmak için. Biraz parayı kim istemez?
-
Gerard’ın öfkesi fişi çekilmiş bir vantilatör gibi yavaşlayarak durdu, söndü, kulaklarının arkasına saklandı ve Gerard, onu bulup ateşlemek için bir sebep bulamıyor. Kısa bir süre önce, sıkıştırıldığını hissedince kendisini zehirleyecek bir akrebin ruh halindeyken, herkesi ve her şeyi anladığını zannetmenin gevşek kollarına düştü. Durup devindiği pencere kenarı, çorak arazi, can sıkıcı kalabalık, duvarlar, taşlar ve ağaçlar aynıyken, sokak bir ilüzyon yaratarak her gün yeni bir çehreye bürünüyor. Gerard'ın mahkumiyetine cilve yapan birçok şey çoktan omuzlarına masaj yapmaya başladı bile. Onlara olan mahkumiyeti, zihninde farklı araçların önüne atlayan dokuz canlı bir kedi gibi, tekrar tekrar çarpıldıktan sonra canlanıyor ve yeni bir olanağı dişlerinin arasına kıstırıp getirerek tam Gerard'ın önüne atıveriyor. 

Gerard bir sonraki çarpışmaya kadar toparlanmış görünüyor. Yüzünde peydahlanmış kayıtsızlık ve yarım bir vitrin gülümsemesiyle yabanıl dikenlerin arasına yeniden atlıyor şimdi. 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Annemin bacakları

-
Resim
Lavı sönmüş kibrit çöpleri gibi annemin bacakları bir anneler gününün en iştahlı yerinde laçka iki reklam arası önümde sallanıyor Kokuşmuş bir parçası gibi kenara atılmışsam da ona hergün hediye ona kendimi verdim Yüzüm buruşmuş bir gazete kağıdı, olsun ağzımda iki balon, kulaklarımdan iyi kurdele mi var İçeride bir üçüncü sayfa haberi birlikte balon yutan iki kişiden bahsediyor biri birinin bir şeyiymiş güya birlikte balon mu yutmuşlar ne olacak iş mi bu şimdi mutlu bir anneler günü, mutlu noeller,  mutlu çocuk bayramları, iyileştirici mecigler Biraz bekleyiverselermiş eğer onlara da bir su ısıtıcısı bir teflon tencere bahşedebilirmiş hayat Heyhat,  kader
Devamı

Bu Yaşta Hala Saklanarak Sigara İçiyorum

-
Resim
  “Adım Samia. 29,5 yaşındayım ve hala evlenmedim. Ve üzgünken başımı annem gibi duvarlara çarpmadım. Terasa çıkar ve denize bakarım. Annem terasa çıkmamı yasaklıyor. Komşular ne der sonra? Bu yüzden çamaşır yıkamayı seviyorum. Bu şekilde çamaşırları asıyorum. Komşular bir şey demiyor. Annem mutlu, ben de. Denizle ilgili düşler kuruyorum. Bazen midesi hala canlı balıklarla dolu olan dev bir martı görüyorum ve erkek kardeşimi… Teknelerde çalışan ve gözleri ufku tarayan pek çok diğer genci düşünüyorum. Terasımdan diğer teraslara bakıyorum ve iplere asılan çamaşırları görüyorum. Su geri geldi. Her su kesintisi sona erdiğinde o kadar mutlu oluruz ki! Ve o kadar çok su kesintisi oluyor ki… Sadece suyumuz eksik değil; kahvemiz, yağımız, şekerimiz, patatesimiz, sevgimiz eksik. Hepsinden de öte sevgi eksik.”   Bu Yaşta Hala Saklanarak Sigara İçiyorum ( À mon âge je me cache encore pour fumer ), Rayhana Obermeyer tarafından yönetilen 2016 Fransız-Yunan-Cezayir ortak yapımı bir drama...
Devamı

Köken aile ve başka şeyler (yalnızca iki kişiye)

-
Resim
  Ailelerimiz gerizekalılar olduğumuzu düşünüyor. Mutlaka bir alışverişte fazla para ödediğimizi, pazardaki meyvenin iyisini seçemediğimizi, bir tartışma esnasında haklıyken kısık sesliler olduğumuzu, yanlış eş seçimi yaptığımızı, yedek parçalardan anlamadığımızı, hep aldatılmaktan onların 'destek' leriyle falan kurtulduğumuzu. Kim bilir habersiz ne çok aldatıldığımızı, aptalca hala bunu farketmediğimizi. İyi yaşam için 'hakkımız' olanı, hayattan  söke söke koparıp alamayan korkaklar olduğumuzu düşünüyor.  Göz göre göre tarafımızdan aldatılıyorlar. Gündelikler ve çepeçevre bizi kuşatan sığlığın hemen yanı başında kendi halatlarımızla görünmez bir salıncak kurmuşuz. Bir başka göğe doğru tırmanıp, bir başka yere doğru geriye uzanan ayaklarımız çamura ve rüzgara değen bir esenlik içinde. Kimse bizi tanımıyor burada. Kendi gündelik hazlarımızın sıkıcı döngüsünde sonsuz kere can sıkıntısına düşüp sonsuz kere iyileşiyor, gülüyor ve bir takım çıkarımlarda bulunuyoruz. Kahveyi ...
Devamı